Мяккая парнаграфія
Мягкая парнаграфія альбо эратычная парнаграфія — фільм, які мае парнаграфічны альбо эратычны зьмест. Гэта менш грубае й дакучлівая, чым жорсткая парнаграфія. Мягкая парнаграфія, як правіла, утрымлівае аголеныя альбо напаўаголеныя часткі цела людзей, якія ўдзельнічаюць у любадзействе, і прызначана, каб быць прывабным і прыемным.
Мягкая парнаграфія можа ўключаць у сябе любадзейства паміж двума людзьмі ці самазадаволеньне. Яна не зьмяшчае выявы пісі, альбо выдзялінаў (семя, цечка зь пісі). Часткі малюнкаў, якія лічацца занадта непрыстойнымі могуць быць схаваны ў розных формах, такіх, як выкарыстаньне доўгіх валасоў ці адзеньня, старанна разьмешчаныя рукі ці іншыя часткі цела, старанна разьмешчаныя рэчы, каб яны засланялі непрыстойныя часткі цела; і старанна падабраныя месцы разьмяшчэньня для здымкаў. Любадзейства паказваецца, але ніколі не відно пісі мужчыны й жанчыны.
Вытворцы, якія вырабляюць карціны зь любадзействам часам робяць дзьве карціны (як жорсткую так і мягкую парнаграфію), з выкарыстаньнем мягкай парнаграфіі (эротыкі) зь менш непрыстойнымі для адкрытага прагляду дзеямі, альбо выкарыстоўваючы іншыя спосабы, каб «зьмякчыць» любую непрымальную дзею.
Мягкая парнаграфія можа ўключаць у сябе любадзейства паміж двума людзьмі ці самазадаволеньне. Яна не зьмяшчае выявы пісі, альбо выдзялінаў (семя, цечка зь пісі). Часткі малюнкаў, якія лічацца занадта непрыстойнымі могуць быць схаваны ў розных формах, такіх, як выкарыстаньне доўгіх валасоў ці адзеньня, старанна разьмешчаныя рукі ці іншыя часткі цела, старанна разьмешчаныя рэчы, каб яны засланялі непрыстойныя часткі цела; і старанна падабраныя месцы разьмяшчэньня для здымкаў. Любадзейства паказваецца, але ніколі не відно пісі мужчыны й жанчыны.
Вытворцы, якія вырабляюць карціны зь любадзействам часам робяць дзьве карціны (як жорсткую так і мягкую парнаграфію), з выкарыстаньнем мягкай парнаграфіі (эротыкі) зь менш непрыстойнымі для адкрытага прагляду дзеямі, альбо выкарыстоўваючы іншыя спосабы, каб «зьмякчыць» любую непрымальную дзею.
Мягкая парнаграфія, яе ганеньні й забароны
Карціны (фільмы) зь мягкаю парнаграфіяю, як правіла, менш рэгламэнтаваны й абмежаваныя, чым жорсткая парнаграфія для задавальненьня розных людзей. У большасьці краінаў мягкая парнаграфія абмежаваная для прагляду ў кіно й на грамадзкім тэлебачаньні. Напрыклад дзіва можа быць толькі ў начны час (пасьля 22 00). Як і жорсткія фільмы, наяўнасьць мягкай парнаграфіі ў фільмах бывае ў залежнасьці ад мясцовых законаў. Яны могуць быць даступныя ў пракаце побач са звычайнымі карцінамі. Мягкую парнаграфію могуць дазволіць глядзець з 16 гадоў. А жорсткую парнаграфію толькі з 18 гадоў. У некаторых краінах (Польшча, Нямеччына, Расея, Беларусь, Украіна), перадача мягкай парнаграфіі шырока распаўсюджана па сетках кабельнага тэлебачаньня.
У некаторых краінах, малюнкі жаночых пісяў замазваюцца лічбавай апрацоўкай такім чынам, каб яны не занадта былі «падрабязнымі». Аўстралійская порнаакторка кажуць, што іх ўласныя пісі, прададзеныя парнаграфічнымі часопісамі ў розных краінах маюць лічбаваю працоўку для зьмены памеру й выгляду пісі ў адпаведнасьці са стандартамі цэнзуры ў розных краінах.
Дзеяпіс (мінулае)
Першапачаткова, мягкая парнаграфія была прадстаўлена ў асноўным у выглядзе «мужчынскіх часопісаў». У большасьць яны былі бяз назваў. У ЗША з канца 1960-х гадоў іх пачалі выпускаць у адкрытую. З 1970, у такіх асноўных часопісах як Плэйбой, Пэнтыгаўс і Гастлер ні адна вобласьць цела не лічыліся забароненымі. У 1970-х гадах у краінах захаду пачаўся адкрыты пракат мягкай парнаграфіі ў кінатэатрах.
У Іране, Францыі, Японіі, ЗША ў 1980-х гадах, шматлікія парнафільмы прайшлі паказ на ўсёй краіне. Некаторыя зь іх, такіх як Эманюэль і Аліса ў краіне цудаў, атрымалі станоўчыя водгукі ад крытыкаў, такіх як Роджэр Эбэрт. З 2000-х гадоў, зьмякчэлыя правілы для кабельнага тэлебачаньня, якія дазволілі для вытворчасьці цэлага шэрагу тэлесэрыялаў з пахатлівым зьместам, які раней быў бы абмежаваным на рынку кіно ў мінулым.